Vanaf dan ging het niet meer over werken aan mezelf. Ik werd bewuster en leerde ruimer kijken. Toen merkte ik steeds duidelijker hoe ik me verloren had in die ego-rol, wat ik ervan gemaakt had, hoe bijna alles in mijn leven van daaruit ontstaan was, hoe vaak ik gevlucht was in mijn hoofd, in iets doen of willen oplossen,... Hoe ik me had afgesloten om mezelf te beschermen en... hoe ik mij daar zo in had beperkt. Heel wat puzzelstukjes vielen eindelijk op hun plek.

Dat is de mooiste verschuiving die ik de afgelopen jaren heb gemaakt, me van buiten naar binnen focussen en mijn kernfrequentie, wie ik echt ben, weer gaan voelen. Het geeft me rust en stabiliteit en ook de helderheid om in elke situatie te weten wat ik moet doen, hoe ik ermee om kan gaan en wat ik zelf in mijn leven creëer. Het voelt als thuiskomen...

Het is dan ook fijn om nu dat onderscheid te kunnen maken, wanneer ik vanuit mijn ego in iets ga staan of wanneer ik het benader vanuit mijn eigen vibratie en bewustzijn. Want vanuit mijn ego zie en doe ik andere dingen (vanuit angst en zelfbehoud), dan vanuit mijn ware Zelf (vanuit vertrouwen, verbinding en liefde) en voeg ik ook iets anders toe aan alles en iedereen rondom mij.

En ik blijf me erin verdiepen, ik vind het enorm boeiend om steeds meer te ontdekken hoe alles in elkaar zit, hoe het universum werkt, hoe we die onderliggende subtiele energie kunnen ervaren, hoe we hier creëren, van waaruit we reageren,... en dat je eigenlijk nergens hoeft in te blijven hangen.

Ik kan niet wachten om ook jou al die mogelijkheden in je eigen leven te laten zien.